W normach europejskich mikroorganizmy testowe do badania skuteczności preparatów dezynfekcyjnych nie są wybierane przypadkowo lecz między innymi ze względu na swoją wysoką oporność. Wybrane do testów drobnoustroje stanowią model do badania skuteczności preparatów dezynfekcyjnych, choć nie zawsze mają istotne znaczenie kliniczne. Skuteczność preparatu wobec normatywnego mikroorganizmu świadczy o jego szerszym zakresie skuteczności wobec innych, podobnych drobnoustrojów. Przykładem mogą być spory Bacillus – B. subtilis i B. cereus, „modelowe” organizmy testowe do badania skuteczności sporobójczej preparatów dezynfekcyjnych w obszarze medycznym.
Spory Bacillus są jednymi z najbardziej opornych mikroorganizmów. Ze swojej ekstremalnej oporności na czynniki środowiskowe znana jest forma przetrwalnikowa B. subtilis. Znaleziono ją m.in. na dnie Rowu Mariańskiego. Odkryto, że nie jest wrażliwa na wysokie ciśnienie i potrafi przetrwać w środowisku co najmniej 24 lata (docelowo badacze zakładają, że przetrwa nawet 500 lat). Natomiast B. cereus wytwarza sporę bakteryjną morfologicznie podobną do laseczki wąglika (B. anthracis). Jednak w odróżnieniu do niej nie ma otoczki i jest urzęsiona. Spory Bacillus pełnią także funkcję wskaźników biologicznych procesów sterylizacji, gdzie wysokie ciśnienie i temperatura mają za zadanie zredukować ich liczbę do „0”. Spory B. subtilis są bardziej oporne na glutaraldehyd niż spory B. cereus natomiast w przypadku kwasu nadoctowego jest odwrotnie. Spory C. difficile są bardziej wrażliwe na glutaraldehyd niż spory B. subtilis ale mniej wrażliwe na tę substancję niż spory B. cereus. Zróżnicowana wrażliwość występuje również na kwas nadoctowy pomiędzy sporami pochodzącymi od tych organizmów. To wszystko sprawia, że nie można przenieść działania sporobójczego i postawić znaku równości pomiędzy działaniem sporobójczym i sporobójczym wobec C. difficile. Właśnie z tych powodów organizmami testowymi opisanymi w normie PN EN 17126 dotyczącej metodyki badania skuteczności sporobójczej środków dezynfekcyjnych są spory B. subtilis, B. cereus. Zgodnie z zapisami tej normy preparat ma działanie sporobójcze jeśli działa na spory B. subtilis i B. cereus. Natomiast jeśli działa jedynie na bakterie przetrwalnikowe C. difficile R027 to określamy go mianem: skuteczny wobec spor C. difficile. Szczególnie należy o tym pamiętać decydując o doborze produktu do dezynfekcji wysokiego poziomu – wymaganym w procedurze dekontaminacji endoskopów. Ze względu na fakt, iż endoskopy nie mogą zostać poddane procesowi sterylizacji, a dezynfekcja jest ostatecznym etapem przygotowania endoskopu do ponownego użycia, osiągnięcie jak najwyższej skuteczności jest celem nadrzędnym.
